Mysłkowski Łukasz h. Puchała, imię zakonne Onufry (1744–1818), prowincjał reformatów, kronikarz zakonny. Pochodził z szeroko rozrodzonej w woj. płockim zagrodowej szlachty z Mystkowa pod Płońskiem. Jest, być może, identyczny z wymienionym przez Uruskiego (jako Mystkowski) Łukaszem, synem Pawła. Po ukończeniu poetyki w szkołach płockich wstąpił 17 VI 1762 w Szczawinie Kościelnym do wielkopolskiej prowincji reformatów. Studia teologiczne odbył w Warszawie. W r. 1768 otrzymał święcenia kapłańskie. W l. 1772–8 był lektorem filozofii w Wieluniu, w l. 1778–81 lektorem kontrowersji w Choczu, w l. 1781–3 lektorem prawa kanonicznego w tym samym klasztorze. Równocześnie pełnił obowiązki archiwariusza, bibliotekarza oraz egzaminatora spowiedników. Następnie był m. in. gwardianem i prefektem studiów w Wieluniu (1783–4), gwardianem w Szamotułach (1785–6) oraz w Lutomiersku (1790–1), gdzie przeprowadził konsekrację kościoła. W r. 1791 wszedł do zarządu prowincji jako definitor, a w r. 1794 został prowincjałem. W czasie trzyletniej kadencji starał się o karność zakonników i poziom ich wykształcenia. W l. 1797–1800 był kustoszem, czyli zastępcą prowincjała. W r. 1801 przeprowadził jako wizytator generalny wizytację klasztorów prowincji pruskiej, a w r. 1806 domów własnej prowincji. W l. 1805–10 i 1812–13 pełnił obowiązki gwardiana w Miedniewicach. Z powodu zakazu komunikacji z władzami centralnymi zakonu w Rzymie na wniosek zarządu prowincji M. został 2 I 1808 mianowany przez generała H. Cervellego delegatem generalnym dla własnej prowincji. W tym charakterze dokonywał wizytacji klasztorów, a następnie przewodniczył kapitułom prowincjalnym w l. 1809, 1812 i 1815. Gdy w r. 1815 nawiązano łączność z Rzymem, władza M-ego jako delegata wygasła. W l. 1810–12 M. był wikariuszem prowincji.
Mianowany w r. 1800 archiwistą prowincji, M. zamieszkał w Miedniewicach, dokąd sprowadził z Warszawy archiwum prowincji, które uporządkował i spisał jego zasób w Inventarium totius archivii Almae Provinciae Patrum Ordinis S.P.N. Francisci Reformatorum in Majori Polonia… conscriptum Miedniewiciis Anno Dni 1806 (obecnie w Arch. Prow. Franciszkanów-Reformatów w Kr.). W oparciu o te zbiory oraz archiwa poszczególnych klasztorów, a także informacje uzyskane od prowincji małopolskiej, M. opracował, jako kontynuację analogicznego dzieła dla wcześniejszego okresu A. Koralewicza, Dalszy ciąg przydatku do Kronik Braci Mniejszych (b. m. 1806). Sposobem kronikarskim omówił w nim dzieje małopolskiej i wielkopolskiej prowincji w l. 1725–1806. Historię własnej prowincji potraktował obszerniej i szczegółowiej. Nie uwzględnił natomiast w ogóle dwóch nowo powstałych prowincji: ruskiej i pruskiej. Zarówno Inventarium, jak i Dalszy ciąg przydatku wobec zaginięcia w okresie rozbiorów dużej części archiwaliów prowincji wielkopolskiej stanowią dziś pierwszorzędne źródło historyczne. M. jest także autorem opracowania o obrazie Matki Boskiej w Miedniewicach (Zrzódło cudów i łask, W. 1793, 1806, 1841). W r. 1815 przeniesiono M-ego do Szczawina, gdzie porażony paraliżem zmarł 5 I 1818.
Estreicher, (wymieniony jako Mystkowski Onufry); Bar J. R., Udział Polski w literaturze franciszkańskiej (bibliografia), „Studia Teologica Varsaviensia” 1963 fasc. 1 s. 54, 1966 fasc. 1 s. 77; Uruski; – Mystkowski O., Dalszy ciąg przydatku do Kronik Braci Mniejszych, [b.m.] 1806 s. 121, 135, 139, 140–6, 153, 157; – Arch. Diec. w Płocku: Cathalogus Antonianae in Majori Polonia Provinciae Reformatae… renovatus 1788, Protocollum susceptorum et suscipiendorum (1731–1800); Arch. Generalne Ordinis Fratrum Minorum (O. F. M.), Romae: Polonia Maior et Minor; Arch. Prow. Franciszkanów-Reformatów w Kr.: Akta kapituł i kongregacji prowincji wielkopolskiej z l. 1800–1818, Cathalogus mortuorum Reformatorum Majoris Poloniae et Prussiae (1786–1869) s. 46, Memoriale gestorum prowincjałów wielkopolskich z l. 1795–1812, Protocolla Conventus Varsaviensis (1764–1797) s. 315, 487, 519–539, 542, toż (1798–1863) s. 25, 44, 54, 59, 65, 73–77, 82, 90, 98–102, 106–107, 108, 110–122, 124–128, 142–145, 149, 154, Protocolla Conventus Vladislaviensis (1785–1856) s. 217–223, Scrutinium antiquitatis Conventus Chocensis II s. 38, 48–52, 217–220, Scrutinium antiquitatis Conventus Lutomiriensis II s. 46–47, 237–238, Scrutinium antiquitatis Conventus Pacostensis (mikrofilm), Scrutinium antiquitatis Conventus Szamotuliensis (mikrofilm), Scrutinium antiquitatis Conventus Varsaviensis II 65–67, Scrutinium antiquitatis Conventus Vielunensis I (mikrofilm), Strzelecki J., Dalszy ciąg dodatku do Kronik Braci Mniejszych (1806–1829), s. 25–125.
Anzelm J. Szteinke